Sessiz dünyasındaki en yakın arkadaşı fırçasıyla tuvali oldu

in Bozüyük ilçesinde, bebeklik döneminde geçirdiği ateşli hastalık sonucu işitme ve konuşma yetisini kaybeden 67 yaşındaki Burhanettin Kavurmacı yaptığı resimlerle kişisel sergi açmayı hedefliyor.

Anne ve babasının 6 çocuğundan biri olan ve 2 yaşındaki hastalığından dolayı işitme ve konuşma engeli bulunan Kavurmacı, ilkokulu Adana’da, ortaokulu Ankara’da yatılı okudu.

Bozüyük’te 1975 yılında çimento fabrikasında işe başlayan ve daha sonra engelli kadrosundan eski Sümerbank’tan 1991’de emekliye ayrılan Kavurmacı, Ankara İşitme Engelliler Ortaokulunda meslek eğitimi derslerinde merakla başladığı ressamlığa yıllardır devam ediyor.

Yaptığı kara kalem ve yağlı boya tablolarının ilk kişisel sergisini Bozüyük ilçesinde açmayı planlayan Kavurmacı, boş zamanlarında Halk Eğitimi Merkezinde işaret dili kursuna katılıyor.

Kendisi gibi işitme engelli olan eşiyle hayatı paylaşan Kavurmacı, ilk olarak kara kalem çalışmasında çizdiği kendi portresini 51 yıldır özenle saklıyor.

“Mutlu olduğum zaman resim yaparım ve kendimi iyi hissederim”

Burhanettin Kavurmacı, işaret dili tercümanı aracılığıyla yaptığı açıklamada, ailesinin okuma yazma öğrenmesi için 1962’de Adana’da ilkokula yazdırdığını ve öğretmeni sayesinde okumayı öğrendiğini belirtti.

Ankara’daki ortaokulda farklı bölümlerin olduğunu ancak resim bölümünü seçtiğini ve zamanla bu sanatta kendisini geliştirdiğini bildiren Kavurmacı, manzara ve portre çizimleri yaptığını aktardı.

Ortaokul yıllarından bu yana resim yapmayı sürdürdüğü bilgisini veren Kavurmacı, şunları kaydetti:

“Davet edilen düğünlere gittiğimde yaptığım tablolarımdan hediye ediyorum. Evimin bir odasını atölye olarak kullanıyorum. Üzüntülü anlarımda resim yapmayı sevmiyorum. Mutlu olduğum zaman resim yaparım ve kendimi iyi hissederim. O anda kafamda canlandırdığım doğa resmini çizerim. Hayatımdaki en önemli uğraşım ve hobim resim yapmak. 51 yıl önce kara kalemle kendi portremi çizdim ve hala saklarım. Resim sevgisi beni hayata bağlıyor. Hayata hep gülümseyerek bakıyorum. Ailelerden, işitme veya başka engelli olan çocuklarıyla yakından ilgilensinler ve onlara yeni ufuklar açsınlar. Aslında engel diye bir şey yok. Engelleri biz içimizde yaratıyoruz. Bugüne kadar 150’nin üstünde tablo yaptım. İlk sergimi Bozüyük’te açmak istiyorum.”

İşaret dili eğitmeni ve tercümanı Neşe Demir de işitme engelli çocuk veya yetişkinlerin sosyal faaliyetleri bulunmalarının önemli olduğunu söyledi.

Kavurmacı’nın resim yaparak toplumsal hayatta yer almasının diğer işitme ve konuşma engellilere örnek olduğunu vurgulayan Demir, “Kendisiyle işaret dili ile güzel sohbetlerimiz oluyor. Bazen derslere katılıyor ve bilmediğim işaretleri gösteriyor.” dedi.